جمعیت دانش‌آموزی ایران به ۱۶ میلیون و ۵۰۶ هزار و ۴۹۳ نفر رسیده است با وجود جمعیت بالاتر دانش‌آموزان پسر در دوره ابتدایی و متوسطه اول اما در دوره متوسطه دوم جمعیت آنها به یکباره کاهش می‌یابد.
به گزارش نیمرخ به نقل از تسنیم، بررسی آمارهای رسمی منتشرشده از سوی مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که جمعیت دانش‌آموزی کشور طی یک دهه گذشته، پس از یک دوره افت بار دیگر روندی افزایشی داشته اما این رشد پایدار نخواهد بود و کشور به‌زودی با کاهش چشمگیر جمعیت دانش‌آموزی مواجه خواهد شد.
در سال تحصیلی 1403-1402، جمعیت دانش‌آموزی ایران به 16 میلیون و 506 هزار و 493 نفر رسید. از این تعداد، 8 میلیون و 452 هزار و 612 نفر پسر و 8 میلیون و 53 هزار و 881 نفر دختر هستند.
بیشترین جمعیت دانش‌آموزی مربوط به دوره ابتدایی با بیش از 9 میلیون و 209 هزار نفر است، در حالی‌که 3 میلیون و 803 هزار نفر در دوره اول متوسطه و 2 میلیون و 957 هزار نفر در دوره دوم متوسطه تحصیل می‌کنند.
تحلیل تفصیلی‌تر نشان می‌دهد که با وجود برتری عددی دانش‌آموزان پسر در دوره‌های ابتدایی و متوسطه اول، این برتری در دوره متوسطه دوم کاهش می‌یابد. این موضوع می‌تواند بیانگر عواملی همچون ترک تحصیل زودهنگام پسران، گرایش به بازار کار و ... باشد که نیازمند تحلیل عمیق‌تری از منظر اجتماعی و اقتصادی است.
«علی فرهادی»، سخنگوی وزارت آموزش‌وپرورش با اشاره به روند تاریخی جمعیت دانش‌آموزی اعلام کرده است که در سال تحصیلی 1392-1391، پایین‌ترین سطح جمعیتی دانش‌آموزان با عدد 13 میلیون و 226 هزار نفر ثبت شد. پس از آن جمعیت دانش‌آموزی روندی صعودی به خود گرفت تا جایی‌که امروز به مرز 17 میلیون نفر نزدیک شده است.
اما این رشد ادامه‌دار نیست. طبق پیش‌بینی‌های صورت‌گرفته، جمعیت دانش‌آموزی تا سال 1408 تقریباً ثابت خواهد ماند اما از آن زمان به بعد روندی نزولی را طی خواهد کرد و در سال 1412 دوباره به حدود 12 میلیون و 700 هزار نفر خواهد رسید. این کاهش ناشی از افت نرخ باروری و تغییرات جمعیتی گسترده در کشور است و پیامدهای مهمی برای نظام آموزشی، اشتغال معلمان، فضاهای آموزشی و برنامه‌ریزی منابع انسانی به همراه دارد.
در پاسخ به رشد نسبی جمعیت دانش‌آموزی طی دهه گذشته، وزارت آموزش‌وپرورش اقدام به توسعه زیرساخت‌ها کرده است. به گفته فرهادی، از سال 1392 تاکنون بیش از 24 هزار مدرسه با 117 هزار کلاس درس در کشور ساخته شده است. با این حال، مشخص نیست که آیا این توسعه فضایی با کیفیت آموزشی، توزیع عادلانه امکانات و شرایط اقلیمی و جمعیتی مناطق مختلف کشور هم‌راستا بوده یا خیر.